Che!
Door: Maike
Blijf op de hoogte en volg Maike
25 September 2010 | Ghana, Kumasi
Che! Kijk!
Dat is een woord dat ik heel vaak hoor op een dag in de daycare. Kinderen hebben natuurlijk altijd van alles te laten zien, dus roepen ze vaak ‘Che’, uitgesproken als sje.
Daycare
Maar che naar de daycare. Want wat is er daar allemaal veranderd?
Maandag waren Mijke en ik al blij verrast. Emilia (de juf) gaf Mijke voor het eerst een opdracht zonder dat ze erom vroeg. Ze werd aangestuurd! Toen ik eventjes om het hoekje keek terwijl ze lesgaf werd ik blij. Ze liet de kinderen cijfers schrijven. En dat deed ze niet alleen in het boekje. Nee, ze liet een van de kinderen met de dobbelsteen gooien. Het cijfer waar het opkwam, moesten ze meteen opschrijven. Tellen en schrijven ineen dus!
Ik hoop toch wel een beetje dat ze bij mij ziet dat dingen ook spelenderwijs kunnen. Dat het niet nodig is om de kinderen alleen maar dingen op te laten dreunen. Ik had namelijk een soort ganzenbord gemaakt en daarmee de dobbelsteen geïntroduceerd. Een handig hulpmiddel om te leren rekenen! Ik doe veel juffendingen met de kinderen en daar leert de juf ook weer van.
Bij mij duurde het ietsje langer, maar woensdag werd ik dan ook aangestuurd. Ik kreeg de opdracht de kinderen na het eten bij de wc’tjes op te wachten. Natuurlijk sprong ik meteen van mijn stoel op en onderdrukte een hoera.
’s Middags hebben Mijke en ik dit gevierd met een woensdagmiddagborrel. Emilia is ook opener geworden. Zou het allemaal door mijn snoepje komen? Vorige week zaterdag kwamen we haar tegen bij de trotro. Ik deelde aardbeiensnoepjes uit en zij kreeg er ook een. Zou ze daardoor ineens vriendelijker geworden zijn? Ze krijgt in ieder geval nu wel het idee dat het haar daycare is, ze zorgt ervoor. En stuurt ons steeds meer aan. Wat er allemaal al kan veranderen in een maand…
Vrijwilligers
Maandag is de hele crew weer vertrokken. Esther en Jelmer naar de priesters in Kumasi.
Yao en Marlieke en hun kinderen gingen ook weer naar huis. En zo zaten we weer met z’n vieren aan de tafel. Mijke, Emma, Henrike en ik. En dat vonden we eigenlijk wel weer lekker rustig. Emma en Henrike werken samen in de tuin en krijgen al echt de boerenhumor.
Mijke en ik zijn in de daycare, waar we af en toe lekker onze frustratie over kunnen uiten tegen elkaar. We kunnen het in ieder geval goed met elkaar vinden. En ja, aangezien er hier geen tv is (lekker rustig), doe ik soms zelfs een spelletje mee. En ik win ook nog wel eens. Zelfs met de spelletjes met cijfers.
Dierenrubriek
Het is ongelooflijk, maar ik heb nu veel te vertellen over de dieren!
Ik sta hier bekend als de spinnenheld. Ik ben de enige die ze durft op te ruimen. Aan het begin van de week werd ik er weer even bij geroepen. Emma had iets gevonden bij haar bed dat stonk, maar ze durfde niet te kijken. Het zou natuurlijk wel eens een spin kunnen zijn…
Toen ik haar klamboe omhoog deed, vonden we een halfontbindende hagedis. Even schudden aan de klamboe en daar brak zijn staartje af. Mijke durfde dan wel weer een hagedis op te ruimen.
Op de helft van de week zat er wel een hele grote spin op de muur van onze slaapkamer, ik denk zo’n tien centimeter (zonder de poten zelfs). Ik geef het eerlijk toe, die was ook voor mij te groot om weg te halen. Henrike heeft onze nachtwaker erbij geroepen die hem met de roe te lijf ging.
Vrijdag heb ik nogmaals een spin weggehaald die op de klamboe van Mijke zat. Dan zijn ze nog steeds groter dan in Nederland, 5 cm (zonder poten) was deze ongeveer. Ik moest hem per se doden van Mijke, anders ging ze erover dromen, helaas.
Ook gisteren stond er ineens een schaap op ons land, vastgebonden aan een boom. Die had eten vernield van het land. Dus wilde de staf eerst geld zien en dan mocht 'ie terug naar de eigenaar. Wij gingen naar bed en hoorden het geblaat ineens veel harder. Hij bleek op de binnenplaats te staan. Keihard galmde het door ons huis. We hebben de nachtwaker toch maar even gevraagd hem in de tuin te zetten.
Over het doden van dieren gesproken… Ik weet dat het hier een andere cultuur is, maar dit is toch wel een apart verhaal.
Hier op de compound is een hond, ‘Mister Green’. Een jaar geleden is die meegenomen door een vrijwilliger. Zij vond dat er een waakhond nodig was. Nu heeft ze hem helemaal vertroeteld. Helaas heeft ze geen halsband voor hem gekocht, waardoor hij nu onder de teken zit. Omdat hij zoveel liefde heeft gehad van de obruni, is hij racistisch geworden. Hij gromt en blaft naar de Ghanese staf. Emma en Henrike hebben liefdevol de taak op zich genomen om zich om hem te bekommeren en te zorgen voor eten.
Maar de Ghanese staf zocht toch altijd naar een reden om hem uit de weg te ruimen. Deze week vonden ze er één. Mister Green schijnt een haan te hebben doodgebeten. De staf vond de haan met de darmen eruit puilend en de hond met bloed aan zijn lijf. 1 en 1 is 2 natuurlijk, de hond moet weg. Een haan is namelijk meer waard dan een hond. Nu verkopen ze hem aan de buurman, die hem op gaat eten. Henrike moest hem in zijn voorlaatste rustplaats, het hokje doen waar ze het toch wel moeilijk mee had.
Je kunt nog meer belevenissen van me vinden op het internet.
Er staat een column van mij online bij Around the Globe over de trotro! Ik heb er een dwarsligger mee gewonnen, een handig-op-reis-mee-te-nemen-leesboekje.
http://www.aroundtheglobe.nl/column/2010/9/een-dagje-met-de-tro-si8492.html
Groetjes!
Maike
Dat is een woord dat ik heel vaak hoor op een dag in de daycare. Kinderen hebben natuurlijk altijd van alles te laten zien, dus roepen ze vaak ‘Che’, uitgesproken als sje.
Daycare
Maar che naar de daycare. Want wat is er daar allemaal veranderd?
Maandag waren Mijke en ik al blij verrast. Emilia (de juf) gaf Mijke voor het eerst een opdracht zonder dat ze erom vroeg. Ze werd aangestuurd! Toen ik eventjes om het hoekje keek terwijl ze lesgaf werd ik blij. Ze liet de kinderen cijfers schrijven. En dat deed ze niet alleen in het boekje. Nee, ze liet een van de kinderen met de dobbelsteen gooien. Het cijfer waar het opkwam, moesten ze meteen opschrijven. Tellen en schrijven ineen dus!
Ik hoop toch wel een beetje dat ze bij mij ziet dat dingen ook spelenderwijs kunnen. Dat het niet nodig is om de kinderen alleen maar dingen op te laten dreunen. Ik had namelijk een soort ganzenbord gemaakt en daarmee de dobbelsteen geïntroduceerd. Een handig hulpmiddel om te leren rekenen! Ik doe veel juffendingen met de kinderen en daar leert de juf ook weer van.
Bij mij duurde het ietsje langer, maar woensdag werd ik dan ook aangestuurd. Ik kreeg de opdracht de kinderen na het eten bij de wc’tjes op te wachten. Natuurlijk sprong ik meteen van mijn stoel op en onderdrukte een hoera.
’s Middags hebben Mijke en ik dit gevierd met een woensdagmiddagborrel. Emilia is ook opener geworden. Zou het allemaal door mijn snoepje komen? Vorige week zaterdag kwamen we haar tegen bij de trotro. Ik deelde aardbeiensnoepjes uit en zij kreeg er ook een. Zou ze daardoor ineens vriendelijker geworden zijn? Ze krijgt in ieder geval nu wel het idee dat het haar daycare is, ze zorgt ervoor. En stuurt ons steeds meer aan. Wat er allemaal al kan veranderen in een maand…
Vrijwilligers
Maandag is de hele crew weer vertrokken. Esther en Jelmer naar de priesters in Kumasi.
Yao en Marlieke en hun kinderen gingen ook weer naar huis. En zo zaten we weer met z’n vieren aan de tafel. Mijke, Emma, Henrike en ik. En dat vonden we eigenlijk wel weer lekker rustig. Emma en Henrike werken samen in de tuin en krijgen al echt de boerenhumor.
Mijke en ik zijn in de daycare, waar we af en toe lekker onze frustratie over kunnen uiten tegen elkaar. We kunnen het in ieder geval goed met elkaar vinden. En ja, aangezien er hier geen tv is (lekker rustig), doe ik soms zelfs een spelletje mee. En ik win ook nog wel eens. Zelfs met de spelletjes met cijfers.
Dierenrubriek
Het is ongelooflijk, maar ik heb nu veel te vertellen over de dieren!
Ik sta hier bekend als de spinnenheld. Ik ben de enige die ze durft op te ruimen. Aan het begin van de week werd ik er weer even bij geroepen. Emma had iets gevonden bij haar bed dat stonk, maar ze durfde niet te kijken. Het zou natuurlijk wel eens een spin kunnen zijn…
Toen ik haar klamboe omhoog deed, vonden we een halfontbindende hagedis. Even schudden aan de klamboe en daar brak zijn staartje af. Mijke durfde dan wel weer een hagedis op te ruimen.
Op de helft van de week zat er wel een hele grote spin op de muur van onze slaapkamer, ik denk zo’n tien centimeter (zonder de poten zelfs). Ik geef het eerlijk toe, die was ook voor mij te groot om weg te halen. Henrike heeft onze nachtwaker erbij geroepen die hem met de roe te lijf ging.
Vrijdag heb ik nogmaals een spin weggehaald die op de klamboe van Mijke zat. Dan zijn ze nog steeds groter dan in Nederland, 5 cm (zonder poten) was deze ongeveer. Ik moest hem per se doden van Mijke, anders ging ze erover dromen, helaas.
Ook gisteren stond er ineens een schaap op ons land, vastgebonden aan een boom. Die had eten vernield van het land. Dus wilde de staf eerst geld zien en dan mocht 'ie terug naar de eigenaar. Wij gingen naar bed en hoorden het geblaat ineens veel harder. Hij bleek op de binnenplaats te staan. Keihard galmde het door ons huis. We hebben de nachtwaker toch maar even gevraagd hem in de tuin te zetten.
Over het doden van dieren gesproken… Ik weet dat het hier een andere cultuur is, maar dit is toch wel een apart verhaal.
Hier op de compound is een hond, ‘Mister Green’. Een jaar geleden is die meegenomen door een vrijwilliger. Zij vond dat er een waakhond nodig was. Nu heeft ze hem helemaal vertroeteld. Helaas heeft ze geen halsband voor hem gekocht, waardoor hij nu onder de teken zit. Omdat hij zoveel liefde heeft gehad van de obruni, is hij racistisch geworden. Hij gromt en blaft naar de Ghanese staf. Emma en Henrike hebben liefdevol de taak op zich genomen om zich om hem te bekommeren en te zorgen voor eten.
Maar de Ghanese staf zocht toch altijd naar een reden om hem uit de weg te ruimen. Deze week vonden ze er één. Mister Green schijnt een haan te hebben doodgebeten. De staf vond de haan met de darmen eruit puilend en de hond met bloed aan zijn lijf. 1 en 1 is 2 natuurlijk, de hond moet weg. Een haan is namelijk meer waard dan een hond. Nu verkopen ze hem aan de buurman, die hem op gaat eten. Henrike moest hem in zijn voorlaatste rustplaats, het hokje doen waar ze het toch wel moeilijk mee had.
Je kunt nog meer belevenissen van me vinden op het internet.
Er staat een column van mij online bij Around the Globe over de trotro! Ik heb er een dwarsligger mee gewonnen, een handig-op-reis-mee-te-nemen-leesboekje.
http://www.aroundtheglobe.nl/column/2010/9/een-dagje-met-de-tro-si8492.html
Groetjes!
Maike
-
25 September 2010 - 15:02
Jozua :
He Lieve Maike,
Wat een leuke verhalen schrijf je toch. Wist je dat een mens in zijn leven gemiddeld 8 spinnen opeet in zijn slaap? (Vertel dit maar niet tegen Mijke, want ik denk niet dat dit soort informatie haar dromen veel goed zal doen.) Valt mij eigenlijk nog mee, in mijn fantasie marcheren ze 's nachts in cohortes mijn mond binnen. In een gemiddeld huis in Nederland zitten er 1500.
Ik zie er naar uit om naar Ghana te komen! :-)
Liefs,
Jozua
-
26 September 2010 - 12:58
Jenneke:
Hoi lieve dochter,
Van huis uit ben je niet echt gewend om met dieren om te gaan....Waar zo'n verblijf in Afrika niet goed voor is. Het gemis in je opvoeding wordt daar ruimschoots goedgemaakt. Wat goed dat de juf het e.e.a. oppakt ! Knap werk.
Liefs en tot volgende week.
Groetjes,
Jenneke x x x -
26 September 2010 - 15:09
Marleen:
Hoi Hoi,
Gisteren zag ik en stukje over een Koningin van de Nacht op de t.v.(Opera van Mozart) Jij bent als ik het zo lees de Koningin van de Spin. Echt een ere titel denk ik. Als je weer terug bent, zal je echt moeten wennen aan het geregelde en cleane-leventje hier. Daar sta je pas bij stil als je jouw verhalen leest. Graag meer, dan waarderen we het hier weer wat meer.
Liefs, Marleen. -
27 September 2010 - 16:30
Manouk:
Hoi Maike!
Echt leuk om steeds je verhalen te lezen. De tijd gaat snel, of niet dan?
Een vriendin van me zou ook graag naar Ghana willen, zou je het goed vinden als ik haar je verslagen laat lezen en ook je mail aan haar geef?
Heel veel plezier nog daar!
Liefs -
28 September 2010 - 10:53
Gijs En Jennie:
Hoi Maike,
Weer een pracht verhaal heb je ons voorgeschoteld, geweldig. Leuk dat juf Emilia nu zover is dat ze jullie opdrachten geeft en dat er verandering plaatsvind in de manier van lesgeven, een stap in de goede richting. Goed hoor en best wel snel. Dat ze aardiger wordt van aardbeiensnoepjes kan ik me wel voorstellen als snoeper, ik ben ook gevoelig voor snoep. Wat een verhaal van die hond, ik kan me voorstellen dat Henrike er moeite mee had om hem in dat hok te stoppen. Van die spinnen krijg ik echt de kriebels, ik slaap nu met iets over mijn mond om zo zeker te weten dat ik 's nachts geen spinnen binnen krijg.
We kijken weer uit naar je volgende belevenissen leuk om het zo te volgen.
Lieve groet,
Gis en Jennie
-
28 September 2010 - 18:01
Kim:
Hi lieve Maike,
Wat gaat de tijd toch snel en wat lijkt het toch een andere wereld, waar nu zit. Wat een andere normen en waardes hebben ze daar! Dat realiseer ik me steeds wanneer ik je verhalen lees. Best heel gek om met je te mailen terwijl je aan de andere kant van de wereld zit en ik nog steeds op de school waar jij vorig jaar ook gewoon elke dag was. Ik moet toegeven dat ik je wel mis! Even een nieuwtje die je waarschijnlijk nog niet gehoord hebt: Henriet is zwanger. De groep van 29 kinderen moet dus gaan worden vervangen vanaf de kerstvakantie... Dat wordt nog wat! Met jouw kindjes bij mij (en bij Esther) gaat het goed. We lijken onze draai een beetje gevonden te hebben... Jij daar hopelijk ook, maar zo te horen wel! Geniet ervan!!!
Liefs Kim -
29 September 2010 - 17:18
Hannie:
Hoi Maike,
Ben er maar eens voor gaan zitten om je verslagen te lezen. Geweldig wat je daar allemaal meemaakt, wat een ervaring!
Heel veel plezier nog.
groetjes Hannie M. -
01 Oktober 2010 - 14:48
Gijs En Jennie:
Hoi Maike,
Gefeliciteerd met je broer.
Groet Gijs en Jennie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
