Maahaa!
Door: Maike
Blijf op de hoogte en volg Maike
18 September 2010 | Ghana, Kumasi
Maahaa, goedemiddag!
Nou ja, voor mij is het Maatjé (goedemorgen) als ik dit deel met jullie, maar Maatjo (goedenavond) als ik dit schrijf.
Ik heb jullie wederom met een mooie cliffhanger laten hangen. De dierenverhalen...
Woensdag, nog wel op de verjaardag van m’n moeder, pakte ik van de opslagplek van de vrijwilligers een grote doos. Al een tijdje waren daarin de wc-rollen van de vrijwilligers in gespaard. Toen ik de doos van de plank pakte, zag ik uit het handvat al een muis wegschieten. Voor de zekerheid leegde ik doos op de binnenplaats. De kinderen begonnen te gillen, want er rende wel vijf muizen weg. Het waren kleintjes, dus ik denk dat het een nest was. De muizen hadden ook te eten gehad. De wc-rollen waren opgeknabbeld en er lag een lijkje van een hagedis tussen het karton. De daycarejuf en ik joegen de laatste muis met een bezem de deur uit. Dit werd met zowel gelach als boosheid door de staff ontvangen. Want het was toch wel heel gek dat we ze niet doodmaakte. Nu kwamen ze zeker weer terug!
Deze week hadden de nieuwe vrijwilligers introductieweek. Is het alweer een maand geleden dat ik die ook had? Mijke en Emma, die hier al waren en Jelmer en Esther. Zij gaan beide na deze week naar de priesters in Kumasi. Jelmer zal werken in New Life Home, een instelling voor mensen met een beperking. Esther gaat in het ziekenhuis werken. Ze zijn hier kort, dus we zullen ze niet zo vaak zien. Het is druk aan de eettafel. 6 vrijwilligers, Yao en Marlieke van de organisatie en hun twee kinderen.
Het betekende dat ik in m’n eentje het hulpje bij de daycare was. Volgens mij had ik dit nog niet verteld, maar de kinderen zijn in de leeftijd van 1,5 tot 7 jaar. Bijna net zoals de Nederlandse kinderdagverblijven dus. De school is nog steeds niet open, de leerkrachten zijn aan het staken. De politie heeft meer geld gekregen, dus het onderwijs wilt ook meer geld. Staken kan hier een tijd duren. Zou de school dan eindelijk aankomende week open gaan?
Dat ik de enige vrijwilliger in de daycare was, gaf me veel te observeren. Zo zat een kindje met z’n vinger tussen de deur, terwijl ik even naar de wc was. Er werd niet naar omgekeken, daar ‘worden ze hard van’. Zelf reed de juf met een zware kar blokken over de hand van een ander kindje. En als ik er ben, zit de juf achter de deur in haar kasboek te werken.
Veiligheid, hygiëne? Het zijn de eerste belangrijke stappen en er is nog veel te leren dus.
Maar ik geniet ontzettend van de kinderen! Ze zijn blij met weinig. Ze gieren het uit als je ze alleen maar op hun kop hangt. Vinden het geweldig om op je rug te zitten. Voetballen en dan het liefst de strandbal op hun hoofd krijgen, het kan niet harder.
Deze week wilde een van de kinderen hulp bij het schoenen aantrekken. Hij had er een steentje in en hoorde het rammelen. Ik speelde het spelletje mee en stopte het steentje in zijn andere schoen. Weer rammelen en het steentje werd in z’n hand verstopt. Ik stopte op mijn beurt het steentje in zijn borstzak. Zo ging het een tijdje door, totdat hij zo moest lachen dat hij omviel.
Ik heb nog een mooi verhaal over het openbaar vervoer. Wat een belevenis is die trotro toch. Maar die komt waarschijnlijk als column op de website van Around the globe: http://www.aroundtheglobe.nl/nieuws/2010/9/dwarsliggers-week-4-doe-mee-met-de-laatste-week-si8505.html
Dus voor deze week laat ik het hierbij.
Liefs, Maike
Nou ja, voor mij is het Maatjé (goedemorgen) als ik dit deel met jullie, maar Maatjo (goedenavond) als ik dit schrijf.
Ik heb jullie wederom met een mooie cliffhanger laten hangen. De dierenverhalen...
Woensdag, nog wel op de verjaardag van m’n moeder, pakte ik van de opslagplek van de vrijwilligers een grote doos. Al een tijdje waren daarin de wc-rollen van de vrijwilligers in gespaard. Toen ik de doos van de plank pakte, zag ik uit het handvat al een muis wegschieten. Voor de zekerheid leegde ik doos op de binnenplaats. De kinderen begonnen te gillen, want er rende wel vijf muizen weg. Het waren kleintjes, dus ik denk dat het een nest was. De muizen hadden ook te eten gehad. De wc-rollen waren opgeknabbeld en er lag een lijkje van een hagedis tussen het karton. De daycarejuf en ik joegen de laatste muis met een bezem de deur uit. Dit werd met zowel gelach als boosheid door de staff ontvangen. Want het was toch wel heel gek dat we ze niet doodmaakte. Nu kwamen ze zeker weer terug!
Deze week hadden de nieuwe vrijwilligers introductieweek. Is het alweer een maand geleden dat ik die ook had? Mijke en Emma, die hier al waren en Jelmer en Esther. Zij gaan beide na deze week naar de priesters in Kumasi. Jelmer zal werken in New Life Home, een instelling voor mensen met een beperking. Esther gaat in het ziekenhuis werken. Ze zijn hier kort, dus we zullen ze niet zo vaak zien. Het is druk aan de eettafel. 6 vrijwilligers, Yao en Marlieke van de organisatie en hun twee kinderen.
Het betekende dat ik in m’n eentje het hulpje bij de daycare was. Volgens mij had ik dit nog niet verteld, maar de kinderen zijn in de leeftijd van 1,5 tot 7 jaar. Bijna net zoals de Nederlandse kinderdagverblijven dus. De school is nog steeds niet open, de leerkrachten zijn aan het staken. De politie heeft meer geld gekregen, dus het onderwijs wilt ook meer geld. Staken kan hier een tijd duren. Zou de school dan eindelijk aankomende week open gaan?
Dat ik de enige vrijwilliger in de daycare was, gaf me veel te observeren. Zo zat een kindje met z’n vinger tussen de deur, terwijl ik even naar de wc was. Er werd niet naar omgekeken, daar ‘worden ze hard van’. Zelf reed de juf met een zware kar blokken over de hand van een ander kindje. En als ik er ben, zit de juf achter de deur in haar kasboek te werken.
Veiligheid, hygiëne? Het zijn de eerste belangrijke stappen en er is nog veel te leren dus.
Maar ik geniet ontzettend van de kinderen! Ze zijn blij met weinig. Ze gieren het uit als je ze alleen maar op hun kop hangt. Vinden het geweldig om op je rug te zitten. Voetballen en dan het liefst de strandbal op hun hoofd krijgen, het kan niet harder.
Deze week wilde een van de kinderen hulp bij het schoenen aantrekken. Hij had er een steentje in en hoorde het rammelen. Ik speelde het spelletje mee en stopte het steentje in zijn andere schoen. Weer rammelen en het steentje werd in z’n hand verstopt. Ik stopte op mijn beurt het steentje in zijn borstzak. Zo ging het een tijdje door, totdat hij zo moest lachen dat hij omviel.
Ik heb nog een mooi verhaal over het openbaar vervoer. Wat een belevenis is die trotro toch. Maar die komt waarschijnlijk als column op de website van Around the globe: http://www.aroundtheglobe.nl/nieuws/2010/9/dwarsliggers-week-4-doe-mee-met-de-laatste-week-si8505.html
Dus voor deze week laat ik het hierbij.
Liefs, Maike
-
18 September 2010 - 11:22
Gijs En Jennie:
Hoi Maike,
Volgens mij kom je echt tijd te kort daar met alles wat je beleeft en is een week om voor je het weet.
Wat zijn het tocht prachtige kinderen ook die twee weer die je deze week op de foto hebt gezet. Leuk hoor!
Als ik het zo lees heeft inderdaad veiligheid ook nog wel de nodige aandacht nodig. Wel vinden we je een echte dierenvriend, natuurlijk maak je de muizen niet dood en doe je ze naar buiten. We hebben woensdag op de verjaardag van je moeder Jozua ontmoet, leuk om kennis met hem te maken en nog leuker dat hij in november naar je toe komt.
Voor je het weet is het zover. Tot volgende week.
Lieve groet van ons. -
18 September 2010 - 12:52
Jozua:
He lieve Maike,
Wat leuk om al die verhalen hier te lezen en de foto's te zien. Nog 56 dagen en dan kom ik naar je toe om alles zelf te bekijken!
Ik zie er naar uit om alle mensen daar te ontmoeten. Maar ook de spinnen, kakkerlakken, muizen, hagedissen, slangen en ander gespuis. Doe ze alvast de groeten!
Liefs,
Jozua
-
19 September 2010 - 12:10
Marleen:
Hoi Hoi,
Net weer je verslag zitten lezen. Volgens mij zijn zelfs de dieren blij dat je daar bent. Als ik zo de foto's zie, zie je er echt gelukkig uit. Je ziet je gewoon genieten. Ga zo door, zou ik zeggen.
Liefs, Marleen. -
19 September 2010 - 12:31
Joke:
Hoi Maike,
Geweldig al die mooie foto's en zeker van de kindjes wat een plaatjes altijd al een zwak voor gehad.Wat zijn ze blij met weinig wat heerlijk dat je deze kindjes aandacht kan geven en plezier.Je bent al weer een maand weg en zoveel belevenissen al opgedaan.Heerlijk voor je dat Joshua naar jou toekomt. Ik vond het leuk om hem te ontmoeten bij Elske.Wat mij betreft mag hij in de familie komen hoor.Lieve nicht heel veel genieten in Ghana maar ik merk in je verslagen dat je dat zeker doet.Liefs Joke. -
19 September 2010 - 15:53
Jenneke:
Lieve Maike,
Alweer een hele week om. 5 weken vol met belevenissen. Wat een andere mentaliteit in het omgaan met kinderen. Pamperen wij ze hier teveel of daar te weinig ? De waarheid ligt vast ergens in het midden. Zijn die schattige muisjes te gebruiken als lesje in "verzorging"? Eerste les: kooitje bouwen, tweede les: muisjes vangen, derde les: hoe verzorg ik een muis etc....
Veel liefs en tot de volgende keer,
Jenneke XXX -
21 September 2010 - 10:34
Jos :
hi maaike,
wat ben je aan het genieten. wat goed om te lezen dat je het zo goed maakt. en bijzonder dat je bezoek uit nederland krijgt. hier mis je niet veel. het gewone dagelijkse leven.zuig in je op wat je meemaakt een ervaring die je lang met je mee zult nemen
liefs jos ( itt ) -
22 September 2010 - 20:55
Elske:
Doe jij maar lekker simpele dingetjes met ze en let een beetje op de veiligheid en hygiëne voor een aantal kinderen. Daar worden ze tenminste echt gelukkig van :D.
Jammer dat de leerkrachten nu juist aan het staken zijn, maar goed je maakt alsnog genoeg mee zo te lezen.
Nu niet bang meer voor muizen? :P
Liefs, Elske.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
