Me dor wo

Me dor wo, ik hou van je. Eindelijk is mijn lief in Ghana! Na drie maanden konden we elkaar in Accra in de armen sluiten. Jozua zit nu naast me in het internetcafe een blog te typen over zijn eerste belevenissen hier. Die zal na deze blog nog verstuurd worden. Toevallig zit hij op de plek waar ik vaak zat te skypen met hem in Nederland. Dat is toch wel heel bijzonder.

Het is twee weken geleden dat ik mijn laaste blog heb geplaatst, dus heb ik wel weer wat te vertellen.

Kumasi
Twee weken geleden was ik het weekend weer bij Adwoa. Dat voelde ook al een beetje als een thuis, nu ik er zo voor de tweede keer was.
Zaterdag was het weer op naar de stad om te skypen, boodschappen te doen en een buskaartje Accra te halen.
Zondag ben ik gaan zwemmen. Dat kan in twee van de hotels hier in Kumasi. Een luxe, duur hotel, dus dan denk je ook een aardig grote zwembad. Viel dat even tegen…
De grote was ongeveer dat van een pierebadje, maar dan wel dieper. Ik kon er een rondje in zwemmen, maar daarmee is ook alles gezegd. Het was wel fijn om in schoon water te liggen en een beetje te relaxen buiten het water. Ik was wat vroeg (iedereen zat nog in de kerk), waardoor ik een ligstoel kon inpikken. Later in de middag kwamen er gezinnen en hippe Ghanezen met geld in het bad. Wel wat aan mijn kleurtje gewerkt, zodat ik straks met kerst lekker bruin ben J.

Accra
Vorige week zaterdag was dan een behoorlijk reisje naar Accra. Er zitten 275 km tussen Kumasi en Accra. Toch deed ik er zo’n 10 uur over om bij het vliegveld te komen. Natuurlijk vetrokken uit Kokobeng. Daar was ik een bezienswaardigheid. Ik had mijn nieuwe Ghanese outfit aan getrokken, leek me wel leuk om Jozua zo op te halen. Gelijk begonnen de moeders in het dorp te gillen. Ze vonden het allemaal erg mooi en of ik niet even met hun zoontjes kon trouwen. Die zoontjes van de daycare dus, die zo’n 3 tot 6 jaar zijn. In een dorpje verderop was er weer eens een begrafenis waar alle tro’s naar toe reden. Oftewel, ik heb zo’n 1,5 uur gewacht op het busje naar Kumasi. Vanaf Kumasi 5 uur in de bus naar Accra en dan met een taxi helemaal naar de andere kant van de stad voor het vliegveld.
Op het vliegveld heb ik bij een Chinese ‘snackbar’ het Ghanese jollofrice gegeten, dat kan hier allemaal. Tja, en dan is het wachten… Het vliegveld is klein. Zo klein dat je binnen kunt wachten op je geliefde, terwijl vertrekkende mensen ook daar wachten op hun vliegtuig. Ondertussen kun je genieten van Engels voetbal waar Ghanezen erg van houden.
Er werd omgeroepen dat het KLM vleigtuig geland was. Toen begonnen de zenuwen door mijn keel en de vlinders door mijn buik te dwarrelen. Jozua stond in de rij voor de douane, dus het duurde nog wel een uur voordat hij dan eindelijk door de schuifdeuren kwam. Wat een heerlijk moment was dat! Nu snap ik die ‘Hello Goodbye’ en ‘All you need is love’ beelden wat beter.
Ik had vantevoren bij het hotel een pick-upservice geregeld.
We konden mijn naam niet vinden op de bordjes die allerlei Ghanezen vasthouden op het vliegveld. Toen ik belde naar het hotel, kwam iemand van de security van een vliegveld ons in een of andere vage auto stoppen.
Midden in de stad wist onze chauffeur ook niet helemaal meer waar het was. Na veel heen en weer gebel kwam iemand van het hotel de auto met ons en de chauffeur erin ophalen. Jozua, welkom in Ghana!
Het weekend hebben we verder van elkaar genoten en een klein stukje van deze chaotische stad bekeken.
Maandag was dan weer de lange reis terug naar Kokobeng. Met z’n tweeen is dat een stuk gezelliger.
Na taxi, luxe bus en taxi kwamen rond etenstijd aan in Kokobeng.

Kokobeng
En hier heb ik Jozua natuurlijk meteen kennis laten maken met Adwoa, Vic (de kok) en Kwabenaa. Asare kwam later deze week.
We waren behoorlijk moe van al dat reizen, dus Jozua kon meteen mee in het andere ritme dat je hier krijgt.
Dinsdag was er weer eens een vrije dag. De moslims hadden een feestdag, dus was het hele land weer vrij. Er kwamen dus ook geen kindjes bij de daycare. Aangezien we nog de enige twee obruni’s in het dorp waren, was het fijn om Jozua nu alles op een rustige manier te laten zien. In het dorp kwamen we ook wat kindjes tegen. De eerste kennismaking met die mooie koppies.
‘s Middags heft Jozua nog wat foto’s gemaakt van de compound en heb ik activiteiten uitgewerkt. Zo is er straks een mooi stapeltje klaar voor de nieuwe vrijwilligers als ik weer in Nederland ben.
Woensdag tot en met vrijdag waren weer ‘gewone’ daycaredagen waar Jozua in mee gedraaid heft. Dinsdagmiddag is ook de nieuwe vrijwilliger gekomen, die heb ik ook meteen kunnen inwerken.
Jozua is behoorlijk gesloopt door de kindjes. Een witte man is er eigenlijk nooit te vinden in de daycare. In ieder geval niet een die de hele dag dan blijft. Daar hebben de kindjes mooi misbruik van gemaakt, zoals het hoort.

Kumasi en Kokobeng
En nu is het zaterdag en laat ik alle plekjes van Kumasi zien. Het is gek, hij zit naast me. Maar aan de andere kant voelt het ook heel vertrouwt, wat erg fijn is. Heerlijk om Jozua alle plekken te laten zien die belangrijk voor mij zijn hier in Ghana. Nu dus het internetcafe, zometeen boodschappen doen bij Opoku, dan eten bij Vic’s Baboo en tenslotte de grote, drukke markt. En natuurlijk de trotro naar Kokobeng. Tot nu toe is hij alleen nog met de taxi en met de jeep van Yao naar Kokobeng gereden, dus dat zal ook weer een nieuwe ervaring zijn.

Vakantie
En dan gaan we samen reizen en vakantie vieren! Daar heb ik zin in!!!
Maandag vertrekken we naar Techiman. Dat ligt niet zo ver van Kumasi af. We hebben besloten om in de buurt van Kumasi te reizen en dan naar de kust. Aangezien alles zo lang duurt om te bereizen hier, zou het zoned zijn om alleen maar in de bus te zitten. Daarom zullen we niet naar de Islamitische noorden te gaan. Wie weet komt dat ooit nog een keer?
Vlakbij Techiman is er een dorp waar apen wonen. Ze leven daar letterlijk tussen de mensen. Dat lijkt ons erg bijzonder om te zien.
Woensdag verblijven we een nachtje in Kumasi om daarna door te reizen naar CapeCoast. In CC gaan we naar Kakum National Park waar een stukje regenwoud te vinden is. In het weekend gaan we naar Green Turtle Lodge. Een relaxte plek aan het strand waar zeeschildpadden te zien zijn. Verder kun je nog tripjes doen met de Ghanese bevolking, een grot in bijvoorbeeld. Daar zullen we vooral relaxen, zwemmen en misschien wat uitstapjes maken dus.
Aan het einde van die week vertrekken we naar Accra en zwaai ik Jozua weer uit.
Dan ben ik nog ongeveer anderhalve week in Kokobeng. Dan heb ik tijd om afscheid te nemen van de kindjes en de andere lieve mensen in het dorp. Daarna is mijn grote Ghanese avontuur voorbij…

Blog
Wanneer er een nieuw blog komt over mijn avonturen hier weet ik niet. Maar na dit berichtje komt er nog een blog door Jozua.

Bedankt weer voor alle berichtjes en groetjes uit Ghana!

Maike