Mete Twi kakrakakra
Door: Maike
Blijf op de hoogte en volg Maike
06 November 2010 | Ghana, Accra
Mete Twi kakrakakra, ik spreek een beetje Twi.
En jullie nu ook na al mijn berichtjes. Ik ben nu al bijna drie maanden hier in Ghana. Dus de basis van het Twi heb ik onder de knie. Ik kan al een gesprekje met iemand voeren van ongeveer drie zinnen.
Deze week ging zo mogelijk nog sneller dan vorige week. Ik had het erg naar m’n zin!
Ik voelde me goed en had veel plezier met de kindjes. Daarnaast had ik ook nog eens leuke gesprekken met de Ghanese staf. Ik heb ook in m’n eentje een ritme gevonden.
Weekend
Afgelopen weekend mocht ik met Adwoa mee naar haar huis in Kumasi. Na een week Kokobeng in m’n eentje had ik wel zin in een weekend in de stad. We vertrokken zaterdag in het begin van de middag. De weg en de tro waren nogal stoffig. We moesten nog van tro wisselen, dus kwam ik oranje aan in het huis van Adwoa.
Maar wat was het luxe! Denk aan je oma’s appartementje in het bejaardenhuis. Zo zag het er bij haar ook van binnen uit. Ik sliep in een aparte logeerkamer in een tweepersoonsbed. Het leek een beetje of ik bij m’n oma aan het logeren was. Ze heeft zelfs tv. Nu ik alleen ben leer ik veel meer over de Ghanese cultuur. Zo kon ik bij Adwoa naar Afrikaanse tv kijken. Ze hebben hier Ghanas most beautiful. Dat is de Ghanese tegenhanger van Americas next top model. Zo ontdekte ik wat meer over het Ghanese schoonheidsideaal. De meiden die meedoen hebben allemaal mijn figuur! Oftewel, met mijn figuur zit het hier in Ghana helemaal goed. Bevorderend voor mijn zelfvertrouwen.
Zaterdagmiddag had ik met Ester afgesproken in het cultural centre. Daar heb ik wat leuke dingetjes gekocht, die in Nederland dan te bewonderen zijn.
Zondag had ik tijd om te skypen en boodschappen te doen. Hierna sprak ik met Emma, Mijke en Ester af bij de priesters waar Ester woont. Zo zag ik in een weekend twee andere woonomgevingen. Emma en Mijke zijn afgelopen woensdag weer naar Nederland vertrokken. Het was dus wel gezellig om nog even met elkaar te zijn.
Na nog een goede nacht in het fijne bed, vertrok ik maandagmorgen om 6.30 uur weer met de tro naar Kokobeng. Toen ik daar arriveerde rond 9.00 uur juichten een paar van de kids en kwamen ze me met z’n allen tegelijk omhelzen. Dat was wel superlief en waarvoor ik het doe!
De week
Ik heb dus een beetje een ritme gekregen met de kinderen. Ik begin in de morgen met de kinderen te leren vanaf een poster. Hier zijn de Ghanezen gewend te dreunen in rijtjes. Ze vinden het dan ook wel heel fijn als ik dat ook doe. Dan leren de kinderen pas, denken ze. Maar omdat ik de kleintjes heb, houden ze dat zeker niet lang vol. Hoogstens een half uurtje werk ik op die manier. Daarna bedenk ik een activiteit die ze al kennen of een nieuwe met het educatief materiaal dat voorhanden is. Zo hebben de kindjes en ik het naar ons zin en gaat de dag heel snel.
Vorige week nog vertelde ik over Solo. Hij was er ook weer de hele week en wat een andere jongen hebben we terug gekregen!
Hij is nu ondeugend, babbelt de hele dag door en lacht echt superveel. Wat voor pilletje heeft hij gekregen tegen de malaria? Praten doet hij trouwens wel bijna alleen bij mij. Komt er een andere volwassene in de buurt, dan houdt hij zijn mond strak dicht. Maar ben ik met hem en nog wat kindjes als enige volwassen in het lokaal, dan heb ik soms een papegaaitje naast me zitten. Dus Mijke, totale metamorfose, je kent hem niet meer terug.
En voor Emma en Henrike: de tuin groeit gestaag. Adwoa is er elke dag wel even te vinden. Ze heeft zeker al een keer deze week gewied. En vandaag zag ze dat de wortels klaar waren! Die krijg ik binnenkort te eten dus. Ik zal er een foto van maken ;). Ze vertelde ook dat ze snel de cashew gaat verplanten.
Ghanese cultuur
Deze week heb ik veel gesprekken gevoerd met de Ghanese staf. Zo leer ik weer veel bij over hun cultuur. Ze vinden het ook leuk dat ik me steeds meer Ghanees gedraag. Zo eet ik niet echt meer met een mes en eet ik vaak met m’n rechterhand. Maar waarom witte mensen toch geen botten eten was de vraag. Ik heb maar een verhaal opgehangen over beugels. En dat we het niet van kinds af aan gewend zijn natuurlijk. Ik ben zeker bereid om veel dingen te eten en het meeste vind ik zelfs erg lekker, maar botten…
Wel heb ik deze week riceball leren maken, mijn lievelingseten hier! Het is heel makkelijk, dus wie weet proeven jullie dat nog eens.
En als het goed is, is dit weekend m’n Ghanese en westerse jurk van Ghanese stof klaar! Twee weken geleden heb ik stof op de markt gekocht. Vorige week heb ik de stof aan de dochter van Adwoa gegeven. Adwoa heeft vertaald wat ik wilde. Haar dochter heeft me opgemeten en is deze week aan de slag gegaan als het goed is.
Maike als witte Ghanees, ik ben heel benieuwd!
Dit weekend ga ik weer met Adwoa mee naar Kumasi en zal ik vast weer van alles beleven.
Maar wanneer er een volgend blog online komt, dat weet ik niet.
Want volgende week zaterdag ga ik dan eindelijk Jozua van het vliegveld halen!
En dan gaan we drie hele weken lang samen avonturen beleven. Daar heb ik superveel zin in!
To be continued dus…
Maike
En jullie nu ook na al mijn berichtjes. Ik ben nu al bijna drie maanden hier in Ghana. Dus de basis van het Twi heb ik onder de knie. Ik kan al een gesprekje met iemand voeren van ongeveer drie zinnen.
Deze week ging zo mogelijk nog sneller dan vorige week. Ik had het erg naar m’n zin!
Ik voelde me goed en had veel plezier met de kindjes. Daarnaast had ik ook nog eens leuke gesprekken met de Ghanese staf. Ik heb ook in m’n eentje een ritme gevonden.
Weekend
Afgelopen weekend mocht ik met Adwoa mee naar haar huis in Kumasi. Na een week Kokobeng in m’n eentje had ik wel zin in een weekend in de stad. We vertrokken zaterdag in het begin van de middag. De weg en de tro waren nogal stoffig. We moesten nog van tro wisselen, dus kwam ik oranje aan in het huis van Adwoa.
Maar wat was het luxe! Denk aan je oma’s appartementje in het bejaardenhuis. Zo zag het er bij haar ook van binnen uit. Ik sliep in een aparte logeerkamer in een tweepersoonsbed. Het leek een beetje of ik bij m’n oma aan het logeren was. Ze heeft zelfs tv. Nu ik alleen ben leer ik veel meer over de Ghanese cultuur. Zo kon ik bij Adwoa naar Afrikaanse tv kijken. Ze hebben hier Ghanas most beautiful. Dat is de Ghanese tegenhanger van Americas next top model. Zo ontdekte ik wat meer over het Ghanese schoonheidsideaal. De meiden die meedoen hebben allemaal mijn figuur! Oftewel, met mijn figuur zit het hier in Ghana helemaal goed. Bevorderend voor mijn zelfvertrouwen.
Zaterdagmiddag had ik met Ester afgesproken in het cultural centre. Daar heb ik wat leuke dingetjes gekocht, die in Nederland dan te bewonderen zijn.
Zondag had ik tijd om te skypen en boodschappen te doen. Hierna sprak ik met Emma, Mijke en Ester af bij de priesters waar Ester woont. Zo zag ik in een weekend twee andere woonomgevingen. Emma en Mijke zijn afgelopen woensdag weer naar Nederland vertrokken. Het was dus wel gezellig om nog even met elkaar te zijn.
Na nog een goede nacht in het fijne bed, vertrok ik maandagmorgen om 6.30 uur weer met de tro naar Kokobeng. Toen ik daar arriveerde rond 9.00 uur juichten een paar van de kids en kwamen ze me met z’n allen tegelijk omhelzen. Dat was wel superlief en waarvoor ik het doe!
De week
Ik heb dus een beetje een ritme gekregen met de kinderen. Ik begin in de morgen met de kinderen te leren vanaf een poster. Hier zijn de Ghanezen gewend te dreunen in rijtjes. Ze vinden het dan ook wel heel fijn als ik dat ook doe. Dan leren de kinderen pas, denken ze. Maar omdat ik de kleintjes heb, houden ze dat zeker niet lang vol. Hoogstens een half uurtje werk ik op die manier. Daarna bedenk ik een activiteit die ze al kennen of een nieuwe met het educatief materiaal dat voorhanden is. Zo hebben de kindjes en ik het naar ons zin en gaat de dag heel snel.
Vorige week nog vertelde ik over Solo. Hij was er ook weer de hele week en wat een andere jongen hebben we terug gekregen!
Hij is nu ondeugend, babbelt de hele dag door en lacht echt superveel. Wat voor pilletje heeft hij gekregen tegen de malaria? Praten doet hij trouwens wel bijna alleen bij mij. Komt er een andere volwassene in de buurt, dan houdt hij zijn mond strak dicht. Maar ben ik met hem en nog wat kindjes als enige volwassen in het lokaal, dan heb ik soms een papegaaitje naast me zitten. Dus Mijke, totale metamorfose, je kent hem niet meer terug.
En voor Emma en Henrike: de tuin groeit gestaag. Adwoa is er elke dag wel even te vinden. Ze heeft zeker al een keer deze week gewied. En vandaag zag ze dat de wortels klaar waren! Die krijg ik binnenkort te eten dus. Ik zal er een foto van maken ;). Ze vertelde ook dat ze snel de cashew gaat verplanten.
Ghanese cultuur
Deze week heb ik veel gesprekken gevoerd met de Ghanese staf. Zo leer ik weer veel bij over hun cultuur. Ze vinden het ook leuk dat ik me steeds meer Ghanees gedraag. Zo eet ik niet echt meer met een mes en eet ik vaak met m’n rechterhand. Maar waarom witte mensen toch geen botten eten was de vraag. Ik heb maar een verhaal opgehangen over beugels. En dat we het niet van kinds af aan gewend zijn natuurlijk. Ik ben zeker bereid om veel dingen te eten en het meeste vind ik zelfs erg lekker, maar botten…
Wel heb ik deze week riceball leren maken, mijn lievelingseten hier! Het is heel makkelijk, dus wie weet proeven jullie dat nog eens.
En als het goed is, is dit weekend m’n Ghanese en westerse jurk van Ghanese stof klaar! Twee weken geleden heb ik stof op de markt gekocht. Vorige week heb ik de stof aan de dochter van Adwoa gegeven. Adwoa heeft vertaald wat ik wilde. Haar dochter heeft me opgemeten en is deze week aan de slag gegaan als het goed is.
Maike als witte Ghanees, ik ben heel benieuwd!
Dit weekend ga ik weer met Adwoa mee naar Kumasi en zal ik vast weer van alles beleven.
Maar wanneer er een volgend blog online komt, dat weet ik niet.
Want volgende week zaterdag ga ik dan eindelijk Jozua van het vliegveld halen!
En dan gaan we drie hele weken lang samen avonturen beleven. Daar heb ik superveel zin in!
To be continued dus…
Maike
-
06 November 2010 - 13:54
Jenneke:
Hoi lieve dochter,
Laat ik nou altijd al een Afrikaans kind gehad willen hebben !!! Heerlijk dat dat gelukt is. Het is dan wel een witte, maar ze zal me even lief zijn.
Prachtig zoals je je inleeft in de cultuur en gewoontes van het land. Fijn ook dat je de mogelijkheid krijgt om bij de Ghanezen te wonen. Daar leren jullie van elkaar. Wat goed dat Solo zo lekker in z'n vel zit, o.a. door de liefde en aandacht die jij hem geeft. Daar doe je het inderdaad voor. Nog 1 weekje alleen en dan......
Wij brengen Jozua naar het vliegveld. Heel leuk dat hij dat wil. We kijken uit naar de blogs van jullie samen. Veel liefs voor komende week die in het teken staat van het uitkijken naar....
Dikke kus uit Amerongen,
Jenneke x x x -
06 November 2010 - 14:23
Betty Van Den Berg:
Hihi,
Ik ben nu een week thuis uit het ziekenhuis en heb eindelijk al je verslagen kunnen lezen en al je foto's bekeken. Ik heb hier echt naar uitgekeken.
Wat maak je ontzettend veel mee en wat is het er mooi. Met name de kinderen. Je zou ze zo allemaal adopteren. Ik begrijp dat je uitkijkt naar Jozua en hoop dat je de komende week heel veel te doen hebt, des te eerder is het zaterdag.
dag lieve, avontuurlijke, "rijke" nicht. liefst tante (hihihi) -
06 November 2010 - 15:33
Mijke :
Heej Maike!
Wat gek om je blog nu vanuit Nederland te lezen! Het is hier zo anders; frisse herfstwind, bleke mensen, koude nachten, stamppot eten...oftewel: heerlijk!!
Ik ben nu al mijn foto's en filmpjes aan het bekijken en dan krijg ik toch wel heimwee naar de kindjes hoor; zoals een filmpje van Patrick die van blijdschap 3 keer op de grond valt bij het bellenblazen. Ik kan het ook echt niet geloven van Solo!! Misschien moet je er even een filmpje van maken, als bewijs :P En wat zijn ze ook weer schattig samen op de foto met overal stoepkrijt.
Heel veel plezier nog komende week, en daarna heel veel plezier samen met het reizen!
Kus Mijke
PS Wat zijn Em en ik blij dat we die spin hebben mogen missen!!! -
06 November 2010 - 16:21
Kim:
Ha die Maike,
hele veranderingen daar in Ghana... eerst met veel vrijwilligers, dan helemaal alleen. Kom je jezelf wel tegen. Ik hoop dat je met Joshua een prachttijd gaat beleven! Lijkt me heerlijk voor je weer eens lekker met iemand op te trekken die je verstaat en waarbij je je een beetje thuis voelt... Hier in Nederland bij mij ook grootse veranderingen. ik ga per januari overstappen naar de groep 6 van Henriet, met al die moeilijke kinderen en die klas van 29 kinderen. Ze konden er niemand voor vinden en hebben toen intern maar gekeken. En ik, gek als ik ben, heb wel zin om die uitdaging aan te gaan. Ik ging me een beetje vervelen in de 'makkelijke' klas. heb ik toch nog mijn klas met gedragsproblemen en dan nog ietsie meer. Ik weet trouwens niet meer of ik in mijn vorige mailtje naar jou vermeld heb dat ik ga samenwonen, maar per 1 december is het dan zover... deze maand dus ver huizen, de rapporten, kerstcommissie en ... overleven... Lekker druk dus. Ik kijk weer uit aar je volgende reisverslag. Heel veel plezier met Joshua in elk geval!
Heel veel liefs! -
06 November 2010 - 22:41
Sara:
Heey Maike!
Lees nu pas je eerste verslag, eindelijk ook maar aan de Facebook gegaan... ;p
Klinkt geweldig wat je daar allemaal meemaakt, zal snel al je verslagen lezen en de foto's bekijken!
Heel veel plezier daar!
Groetjes,
Sara -
07 November 2010 - 09:23
Marleen:
Hoi Hoi,
Het verschil van wonen en luxe heb je nu ook meegemaakt. Was dat een verrassing voor je? Hier heb ik altijd het idee gehad dat iedereen even arm was en dat er amper elektriciteit was. Kan je zien hoe je beeld gevormd wordt door de televisie beelden die we hier zien uit Afrika. Fijn dat je zo'n lekker weekje hebt gehad. Als je mee gaat doen met de Next-model-competitie, ga je natuurlijk winnen en dan kan je wel heel veel reizen enz. Ook leuk natuurlijk, maar we willen je graag hier ook weer eens zien hoor. Melanie is nu met zwangerschapsverlof, Dus nog een week of 6 en dan kan je je nieuwe neefje gaan vertroetelen.
Nou Maike, geniet de komende weken nog en tot gauw.
Liefs, Marleen. -
07 November 2010 - 10:07
Gijs En Jennie:
Lieve Maike,
Fijn dat je nu nog meer tot je recht komt daar met je kinderen en je werk. Nu je alleen bent brengt dat ook veel meer contact hebt met de Genese mensen en meer van hun cultuur kan oppikken.
Wat een leuke ervaring om met Adwoa mee naar huis te mogen en daar te slapen, zo’n kans krijg je niet als je er met meer bent.
We vinden het super dat je het nu weer helemaal naar je zin hebt.
Nu is het aftellen geblazen tot Jozua komt, leuk hoor.
Geniet er lekker samen van.
Lieve groet,
Gijs en Jennie
-
07 November 2010 - 20:58
Judith:
Hoi Maike,
Eindelijk ook even een reactie van mij. Mooie verhalen schrijf je en fijn dat het goed met je gaat. Je leert vast een heleboel daar.
Hier is het koud, nog maar 6 weekjes tot aan de kerstvakantie. Ik ben een echte groep 8 juf aan het worden, met ups en downs (zoals dat hoort)Mijn beoordeling is over 2 weken, misschien een vaste aanstelling??
Geniet van de kinderen daar, dan doe ik dat hier :)
Groetjes
Judith T -
08 November 2010 - 13:39
Elske:
Heey,
Mooi verhaal weer. Jammer dat ik geen mailtje krijg als je er weer een verhaal opgezet hebt. Maar nu weet ik dat je het meestal in het weekend typt. Je maakt nog genoeg mee. Ben blij dat je het weer helemaal leuk vind met de kindjes. Misschien wel even goed dus om er alleen te zijn. Des te meer heb je Jozua te vertellen als hij er ook is. En ons natuurlijk als je thuis bent.
Sla je alle foto's op? Dat wordt een prachtig boekwerk met al die verhalen van jou erbij.
Liefs -
08 November 2010 - 15:44
Henk :
Ha die grote dochter. Elke week kijk ik uit naar nieuws van jou. Al reageer ik niet altijd... We leven erg met je mee. Wat een moedige beslissing om eerder naar Nederland terug te gaan. Hoe pakte de organisatie het eigelijk op? Hier gaat alles z,n gangetje. Vandaag (maandag 8 november) met (O)ma Westland naar het Zeister Ziekenhuis geweest. Er moet een operatie aan haar blaas komen maar de doktoren zijn wat huiverig. Haar hart is te groot en een klep werkt niet goed. Zelf wil ze graag geopereerd worden, we wachten nu op nader nieuws. We denken dat er een gesprek met de familie gehouden gaat worden. We houden je op de hoogte! Dan a.s zaterdag je geliefde naar Ghana. Wat heerlijk! En nog een paar weken dan kunnen wij je in de armen sluiten! Hou je taai en de groeten aan al je kindertjes.
kus henk -
13 November 2010 - 09:41
Gijs En Jennie:
Hoera vandaag is het DE dag! -
14 November 2010 - 14:13
Elaine:
hoi meissie, ik realiseer mij meteen dat dit wel het meest stomme moment is om te mailen!Lees nl net dat jozua zo'n beetje gearriveerd moet zijn. Guttogut wat zullen jullie blij zijn met elkaar. Ik hoop dat je een paar dagen samen kunt zijn in een leuke 'suite' ergens in de rimboe, haha.Ik vind dat je het geweldig doet meid en ik heb diep respect dat je je zo weet te handhaven. fijne tijd samen en tot gauw, knuffels elaine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
