Mente
Door: Maike
Blijf op de hoogte en volg Maike
09 Oktober 2010 | Ghana, Accra
Mente
Vorige week is het berichtje dat ik heb geschreven volgens mij niet over de mail gekomen. Het berichtje heet Eye en kunnen jullie natuurlijk nog lezen.
Maar dit was dan weer de week van Mente: ik weet het niet.
Heb ik het naar m’n zin of niet? Wat wil ik eigenlijk? Wat wil ik precies doen hier? Kan ik lesgeven op de daycare? Hoe maak ik het leuker voor mezelf?
Het leren over mezelf ging en gaat nog even verder dus.
Ik ben nog zoekende naar de antwoorden, maar maak ondertussen maak ik natuurlijk nog steeds van alles mee.
Lake Bosumtwe
Laat ik beginnen bij het meer. In het vorige berichtje heb ik uitgewijd over mijn gebeurtenissen bij immigration. Het was te laat om terug te keren naar Kokobeng, dus bleef ik wachten op mijn medevrijwilligers.
Om ongeveer 15.30 uur vertrokken we van het internetcafe naar het busstation Asofo. Daar was ik natuurlijk al een keer geweest op weg naar het meer. Maar we liepen een andere route, dus wist ik niet meer hoe we er kwamen. Gelukkig zijn er altijd aardige Ghanezen die de weg wel even willen wijzen. De trotro die we hebben moesten zat helaas vol, maar toen kwamen we in een veel mooiere te zitten! Een busje waarvan het dashboard nog werkte! Waar de stoelen allemaal vast zaten! Waar een radio met cd-speler met goede boxen inzat! Wat een heerlijkheid voor onze toch wat tere lijfjes…
Zo rond een uur of zes kwamen we aan. Er waren ineens allemaal Duitse vrijwilligers. Gek om de vorige keer als enige bezoeker, nu met z’n vijven aan tafel te zitten. En we pasten er eigenlijk niet eens bij. Dus kregen we met z’n vijven een tweepersoonskamer. Waar ik tussen twee bedden in, tussen de verstopte kakkerlakken, op de grond lag.
Maar het weekend was heerlijk! Goede en belangrijke gesprekken, volop zon, dus gezonnebaad en een beetje een verbrand vel, gezwem en spelletjes die gespeeld dienden te worden.
Het was gezellig en heel relaxed, wat hou ik toch van water!
Daycare
En deze week was het dan echt zover, de (meer schools ingerichte) tweede daycare ging open! Mijke en ik zouden die gaan draaien met de oudere kinderen. Dat was tenminste besloten in een gesprek met de Ghanese manager en de juf van de eerste daycare. Mijke en ik hadden een heel mooi schema opgesteld waarin we ook beiden zouden lesgeven. Wij ook blij, ik had er echt weer zin in. De volgende dag gaat de juf ineens de oudere kinderen in de eerste (meer speels ingerichte) daycare lesgeven. Ze was boos, de oudsten kunnen geen Engels, dus moeten ze door haar les krijgen. Prima natuurlijk en Mijke en ik konden het er wel mee eens zijn. Wij gaan dan samen de kleinere verdelen en ook omstebeurt lesgeven en zorgen voor de allerkleinsten. Maar voordat in een gesprek duidelijk gemaakt kan worden dat het dan wel handig is als de juf in de tweede daycare gaat lesgeven, ben je weer een paar dagen verder.
Een hele andere manier van communiceren en managen is het hier. Maar Mijke en ik blijven Nederlanders en willen, ook omwille van de kinderen, duidelijkheid.
Ik verwacht die nu wel te hebben, dus maandag starten we weer met frisse moed. Door de Ghanese manager werd me ook nog even op het hart gedrukt dat ik echt niet naar de school in het dorp mocht gaan, ik ben nodig op de daycare, ook om les te geven. Want vrijdag heb ik een morgen geobserveerd in de kleuterklas.
School
Puur uit nieuwsgierigheid en omdat ik er waarschijnlijk een artikel over zal schrijven, liep ik een dagje mee op de kindergarten van de Methodist school hier in Kokobeng. Dit is een overheidsschool die het met weinig middelen moet rooien. Alle betere middelen, zoals computers, zijn bij de privé-scholen waar je als ouder dan ook voor betaald.
De kleuters kregen vroeger les onder alleen een afdakje in het gras. GWG heeft gezorgd voor lokalen voor de groepen 1 en 2. Ik kreeg een warm welkom en van alles uitgelegd over de school, de lesmethode en de genoten opleiding van de leerkrachten.
Het was interessant om te zien hoe de leerkrachten het rooien zonder al te veel middelen. De kinderen leren door veel herhaling, rijmpjes en voorbereidend schrijven.
De leerkracht van groep 1 had ook haar 2-jarig dochtertje bij haar in de klas. Vanaf maandag komt ze op de daycare, dus ik zal nog wel wat meer contact met de leerkracht hebben.
Verdere belevenissen
Vanavond zullen de meiden een stapavondje houden. We gaan dansen in het Cultural Centrum. We blijven een nachtje in Kumasi, want zondagmorgen mogen we naar een heuse bruiloft. Volgende week heb ik dus vast weer aardig wat te vertellen :).
Maike
Vorige week is het berichtje dat ik heb geschreven volgens mij niet over de mail gekomen. Het berichtje heet Eye en kunnen jullie natuurlijk nog lezen.
Maar dit was dan weer de week van Mente: ik weet het niet.
Heb ik het naar m’n zin of niet? Wat wil ik eigenlijk? Wat wil ik precies doen hier? Kan ik lesgeven op de daycare? Hoe maak ik het leuker voor mezelf?
Het leren over mezelf ging en gaat nog even verder dus.
Ik ben nog zoekende naar de antwoorden, maar maak ondertussen maak ik natuurlijk nog steeds van alles mee.
Lake Bosumtwe
Laat ik beginnen bij het meer. In het vorige berichtje heb ik uitgewijd over mijn gebeurtenissen bij immigration. Het was te laat om terug te keren naar Kokobeng, dus bleef ik wachten op mijn medevrijwilligers.
Om ongeveer 15.30 uur vertrokken we van het internetcafe naar het busstation Asofo. Daar was ik natuurlijk al een keer geweest op weg naar het meer. Maar we liepen een andere route, dus wist ik niet meer hoe we er kwamen. Gelukkig zijn er altijd aardige Ghanezen die de weg wel even willen wijzen. De trotro die we hebben moesten zat helaas vol, maar toen kwamen we in een veel mooiere te zitten! Een busje waarvan het dashboard nog werkte! Waar de stoelen allemaal vast zaten! Waar een radio met cd-speler met goede boxen inzat! Wat een heerlijkheid voor onze toch wat tere lijfjes…
Zo rond een uur of zes kwamen we aan. Er waren ineens allemaal Duitse vrijwilligers. Gek om de vorige keer als enige bezoeker, nu met z’n vijven aan tafel te zitten. En we pasten er eigenlijk niet eens bij. Dus kregen we met z’n vijven een tweepersoonskamer. Waar ik tussen twee bedden in, tussen de verstopte kakkerlakken, op de grond lag.
Maar het weekend was heerlijk! Goede en belangrijke gesprekken, volop zon, dus gezonnebaad en een beetje een verbrand vel, gezwem en spelletjes die gespeeld dienden te worden.
Het was gezellig en heel relaxed, wat hou ik toch van water!
Daycare
En deze week was het dan echt zover, de (meer schools ingerichte) tweede daycare ging open! Mijke en ik zouden die gaan draaien met de oudere kinderen. Dat was tenminste besloten in een gesprek met de Ghanese manager en de juf van de eerste daycare. Mijke en ik hadden een heel mooi schema opgesteld waarin we ook beiden zouden lesgeven. Wij ook blij, ik had er echt weer zin in. De volgende dag gaat de juf ineens de oudere kinderen in de eerste (meer speels ingerichte) daycare lesgeven. Ze was boos, de oudsten kunnen geen Engels, dus moeten ze door haar les krijgen. Prima natuurlijk en Mijke en ik konden het er wel mee eens zijn. Wij gaan dan samen de kleinere verdelen en ook omstebeurt lesgeven en zorgen voor de allerkleinsten. Maar voordat in een gesprek duidelijk gemaakt kan worden dat het dan wel handig is als de juf in de tweede daycare gaat lesgeven, ben je weer een paar dagen verder.
Een hele andere manier van communiceren en managen is het hier. Maar Mijke en ik blijven Nederlanders en willen, ook omwille van de kinderen, duidelijkheid.
Ik verwacht die nu wel te hebben, dus maandag starten we weer met frisse moed. Door de Ghanese manager werd me ook nog even op het hart gedrukt dat ik echt niet naar de school in het dorp mocht gaan, ik ben nodig op de daycare, ook om les te geven. Want vrijdag heb ik een morgen geobserveerd in de kleuterklas.
School
Puur uit nieuwsgierigheid en omdat ik er waarschijnlijk een artikel over zal schrijven, liep ik een dagje mee op de kindergarten van de Methodist school hier in Kokobeng. Dit is een overheidsschool die het met weinig middelen moet rooien. Alle betere middelen, zoals computers, zijn bij de privé-scholen waar je als ouder dan ook voor betaald.
De kleuters kregen vroeger les onder alleen een afdakje in het gras. GWG heeft gezorgd voor lokalen voor de groepen 1 en 2. Ik kreeg een warm welkom en van alles uitgelegd over de school, de lesmethode en de genoten opleiding van de leerkrachten.
Het was interessant om te zien hoe de leerkrachten het rooien zonder al te veel middelen. De kinderen leren door veel herhaling, rijmpjes en voorbereidend schrijven.
De leerkracht van groep 1 had ook haar 2-jarig dochtertje bij haar in de klas. Vanaf maandag komt ze op de daycare, dus ik zal nog wel wat meer contact met de leerkracht hebben.
Verdere belevenissen
Vanavond zullen de meiden een stapavondje houden. We gaan dansen in het Cultural Centrum. We blijven een nachtje in Kumasi, want zondagmorgen mogen we naar een heuse bruiloft. Volgende week heb ik dus vast weer aardig wat te vertellen :).
Maike
-
10 Oktober 2010 - 12:39
Wendy:
Hi!
Leuk om steeds je belevenissen te lezen :) Ik hoop dat je het nog naar je zin blijft hebben en dat je je nuttig blijft voelen. Want uit je stukje tekst maak ik een beetje op dat je soms je twijfels daarover hebt..
Jammer dat je gisteren niet op Sjaane's afstudeerfeestje kon zijn, maar we zien je snel weer na je avontuur.
Heel veel plezier en succes!
xx -
11 Oktober 2010 - 10:02
Marleen:
Hoi Hoi,
Dat je af en toe twijfelt over het hoe en wat kan ik me wel voorstellen. Hou maar in je achterhoofd dat het welzijn van de kinderen voorop staat. Als je gevraagd wordt toch vooral te blijven en niet naar die andere school te gaan, geeft wel aan dat ze je waarderen. Veel plezier op de komende bruiloft. Ben benieuwd hoe dat daar in z'n werk gaat. Ik lees er graag volgende week weer over!
Liefs, Marleen. -
11 Oktober 2010 - 11:53
Jenneke:
Hoi lieve Maike,
Een zoektocht.....zo zit jouw leven nu in elkaar. Logisch nu je op jezelf bent aangewezen. Gelukkig heb je goed contact met de andere vrijwilligers. Veel praten en uitwisselen helpt vast om de juiste keuzes te maken.
De foro's lijken wel genomen op een of ander vakantieresort. Heerlijk ! Je doet vast veel gezondheid op met al die zon.
Geniet van de geboekte resultaten op de daycare !
Hoe is het met de beestjes ?
Groeten en veel liefs,
Jenneke -
11 Oktober 2010 - 20:47
Gijs En Jennie:
Lieve Maike,
Natuurlijk heb van je die momenten dat je denkt waar ben ik aan begonnen en waar ben ik mee bezig, maar als ik je dagboek terug lees dan zie ik toch dat die momenten er gelukkig niet vaak zijn en dat jullie daar met kleine stapjes vooruit gaan in jullie werk. Bravo! Wat heb je mooie foto’s gemaakt, prachtig. Gelukkig kunnen jullie met elkaar je ook regelmatig los maken van de daycare en dat is maar goed ook. Blijf lekker genieten.
Wij zijn net terug van een paar dagen Berlijn en je raad het al met wie we daar heerlijk hebben gegeten. Was erg gezellig.
Lieve groet en zet hem op!!!!
Gijs en Jennie
-
13 Oktober 2010 - 08:20
Elske:
Mooi dat je zo over alles kunt nadenken en ook logisch. Je bent in zo'n andere wereld. Aan de ene kant leef je echt je droom na en aan de andere kant is het totaal anders dan je leven hier in Nederland.
De manier van communiceren is zeker apart zeg. Dan zorgen jullie weer voor de ene groep en de dag erna sta je weer bij de kleintjes. Gelukkig pakken jullie het luchtig op. Maar dat moet daar vast wel, anders maak je je niet geliefd....
Een bruiloft, wat leuk joh! Wie gaat er precies trouwen? Echt een mooie gelegenheid om je volledig in hun cultuur te storten!
Dikke kus voor jou!
Elske.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
