Mabre
Door: Maike
Blijf op de hoogte en volg Maike
23 Oktober 2010 | Ghana, Accra
Mabre, ik ben moe. Lichamelijk dan. Deze week heb ik maar twee dagen in de daycare gewerkt en heb ik drie dagen andere dingen gedaan. Maar daarover later meer.
Immigration
Eerst heb ik nog wat te vertellen over afgelopen weekend.
Voordat ik naar Cape Coast vertrok voor ons meidenweekendje, moest ik eerst naar immigration om mijn paspoort met visum ophalen. Ik moest bij Thomas zijn, hij had me ook gebeld met allerlei vragen over mijn reis. Omdat het makkelijker is om een toeristenvisum aan te vragen, heb ik dat gedaan. Maar dan moet je blijkbaar ook van alles vertellen over je reis. Zo ook bij Thomas zelf op het kantoor. Ik kreeg een heel kruisverhoor waarom ik toch zonder man op reis was, of ik niet bang was voor dieven, wat ik dan allemaal deed in de reis, wie de meiden waren met wie ik naar Cape Coast zou gaan en of hij hun nummers mocht hebben, zodat hij met een Nederlands meisje kon trouwen.
Met een stalen gezicht heb ik (veel gelogen) antwoorden gegeven en zo kwam mijn paspoort uit zijn laatje tevoorschijn.
Gelukkig hoef ik dit niet nog eens te ondergaan.
Cape Coast
Bij de bus (STC) waren mijn medevrijwilligers al aan het wachten op me. Om 12.15 uur vertrok de bus, voor Ghanese begrippen keurig op tijd.
Wat volgde was een vier uur durende rit op een hobbelige weg, zonder airco (in 35 graden) en met een slechte Nigeriaanse film. Gelukkig was het gezellig om naast Ester te zitten die weer veel ziekenhuisbelevenissen te vertellen had.
Om 17.30 uur kwamen we bij het Oasis beachresort. Goede domitory, wc’s en douches. En aan het strand! Wat hou ik toch van water! Ook het eten was goed.
Als je wanhopig op zoek bent naar een man, moet je naar Oasis. Wat waren de mannen opdringerig! Er schijnen ook hier vrouwen naar toe te gaan om zich een tijdje gebonden te voelen. Dus het lukt de Ghanese man ook regelmatig om een blanke (tijdelijke) vriendin te scoren. Gelukkig hadden Emma en ik blijkbaar ‘bezet’ op ons voorhoofd geschreven, wij werden gespaard.
We hadden het heel gezellig met ons vijven. We zijn naar het Elminacastle geweest waar de slaven door de Nederlanders werden ‘opgeslagen’ totdat een boot ze naar Suriname, Amerika, etc. bracht. Wel heel indrukwekkend om te zien. Het deed me wel weer even beseffen dat Nederland rijk is geworden door hele verkeerde praktijken.
Ik heb ook even in de Atlantische Oceaan gestaan. De stroming was zo sterk, dat zwemmen echt niet kon, je zou meteen meegesleurd worden. Na Cape Coast had ik geen roommie meer, zij is deze week naar Namibie vertrokken. Erg gek om de kamer voor mezelf te hebben. Vanaf maandag ben ik zelfs de enige vrijwilliger hier, dat zal helemaal wel gek zijn.
Full house
Deze week is er wederom introductieweek. Alweer de derde die ik meemaak. Er zitten nu 12 mensen aan de tafel! Dus af en toe zoek ik even een rustig plekje voor mezelf op. Al is er ook wel veel gezelligheid in huis nu natuurlijk.
Werkweek
Deze week zag er behoorlijk anders uit dan anders. Maandag en dinsdag heb ik op de daycare gewerkt, waar alles wel z’n gangetje gaat.
Woensdag begon het om 6.00 uur keihard te regenen en pas om 10.00 uur hield het op. Dat betekent in Ghana: vrije dag! Je kan toch niks, dus blijf maar thuis.
Er waren dus ook geen kindjes in de daycare. Ik heb maar wat andere klusjes opgepakt, er moet toch gewerkt worden… Ik heb wat activiteiten uitgewerkt en geschilderd.
Donderdag en vrijdag waren ook totaal anders.
Emma werkt in de tuin en is deze dagen voor het laatst hier op de compound. Er moesten nog wat terrassen gemaakt worden in de tuin, zodat er later gezaaid kan worden. Er werd dus gevraagd om mijn spierballen. Ik heb met een pikhouweel gehakt, met een stamper hard gestampt en zand heen en weer geschept. In de brandende zon! Die wel aanvoelt als 45 graden! Dat is wat anders dan die 6 graden nu in Nederland. En nu heb ik pijn. Helaas moet de spierpijn nog komen, ik ben benieuwd. Ik hou wel van afwisseling, dus vond het erg leuk om eens zwaar lichamelijk werk te doen. Dat geeft wel voldoening. Vanaf maandag ben ik dus de enige vrijwilliger, dan zal ik vier weken weer met de kinderen aan de slag gaan.
Kerst in Nederland
Ik hoef inderdaad niet meer terug naar immigration, want ik kom eerder thuis. De komende tijd ben ik de enige vrijwilliger hier. Dat zou ook met kerst zo zijn.
Ik merk dat ik lesgeven wel erg leuk vind en mis. En ik wil kerst in Nederland zijn, de feestdagen met de mensen die me lief zijn delen. Oftewel, ik heb besloten om half december thuis in Nederland te komen.
Maar dat betekent nog anderhalve maand de Ghanese zon, reizen door dit land met m’n geliefde en de lieve Ghanese kindjes!
Liefs,
Maike
Immigration
Eerst heb ik nog wat te vertellen over afgelopen weekend.
Voordat ik naar Cape Coast vertrok voor ons meidenweekendje, moest ik eerst naar immigration om mijn paspoort met visum ophalen. Ik moest bij Thomas zijn, hij had me ook gebeld met allerlei vragen over mijn reis. Omdat het makkelijker is om een toeristenvisum aan te vragen, heb ik dat gedaan. Maar dan moet je blijkbaar ook van alles vertellen over je reis. Zo ook bij Thomas zelf op het kantoor. Ik kreeg een heel kruisverhoor waarom ik toch zonder man op reis was, of ik niet bang was voor dieven, wat ik dan allemaal deed in de reis, wie de meiden waren met wie ik naar Cape Coast zou gaan en of hij hun nummers mocht hebben, zodat hij met een Nederlands meisje kon trouwen.
Met een stalen gezicht heb ik (veel gelogen) antwoorden gegeven en zo kwam mijn paspoort uit zijn laatje tevoorschijn.
Gelukkig hoef ik dit niet nog eens te ondergaan.
Cape Coast
Bij de bus (STC) waren mijn medevrijwilligers al aan het wachten op me. Om 12.15 uur vertrok de bus, voor Ghanese begrippen keurig op tijd.
Wat volgde was een vier uur durende rit op een hobbelige weg, zonder airco (in 35 graden) en met een slechte Nigeriaanse film. Gelukkig was het gezellig om naast Ester te zitten die weer veel ziekenhuisbelevenissen te vertellen had.
Om 17.30 uur kwamen we bij het Oasis beachresort. Goede domitory, wc’s en douches. En aan het strand! Wat hou ik toch van water! Ook het eten was goed.
Als je wanhopig op zoek bent naar een man, moet je naar Oasis. Wat waren de mannen opdringerig! Er schijnen ook hier vrouwen naar toe te gaan om zich een tijdje gebonden te voelen. Dus het lukt de Ghanese man ook regelmatig om een blanke (tijdelijke) vriendin te scoren. Gelukkig hadden Emma en ik blijkbaar ‘bezet’ op ons voorhoofd geschreven, wij werden gespaard.
We hadden het heel gezellig met ons vijven. We zijn naar het Elminacastle geweest waar de slaven door de Nederlanders werden ‘opgeslagen’ totdat een boot ze naar Suriname, Amerika, etc. bracht. Wel heel indrukwekkend om te zien. Het deed me wel weer even beseffen dat Nederland rijk is geworden door hele verkeerde praktijken.
Ik heb ook even in de Atlantische Oceaan gestaan. De stroming was zo sterk, dat zwemmen echt niet kon, je zou meteen meegesleurd worden. Na Cape Coast had ik geen roommie meer, zij is deze week naar Namibie vertrokken. Erg gek om de kamer voor mezelf te hebben. Vanaf maandag ben ik zelfs de enige vrijwilliger hier, dat zal helemaal wel gek zijn.
Full house
Deze week is er wederom introductieweek. Alweer de derde die ik meemaak. Er zitten nu 12 mensen aan de tafel! Dus af en toe zoek ik even een rustig plekje voor mezelf op. Al is er ook wel veel gezelligheid in huis nu natuurlijk.
Werkweek
Deze week zag er behoorlijk anders uit dan anders. Maandag en dinsdag heb ik op de daycare gewerkt, waar alles wel z’n gangetje gaat.
Woensdag begon het om 6.00 uur keihard te regenen en pas om 10.00 uur hield het op. Dat betekent in Ghana: vrije dag! Je kan toch niks, dus blijf maar thuis.
Er waren dus ook geen kindjes in de daycare. Ik heb maar wat andere klusjes opgepakt, er moet toch gewerkt worden… Ik heb wat activiteiten uitgewerkt en geschilderd.
Donderdag en vrijdag waren ook totaal anders.
Emma werkt in de tuin en is deze dagen voor het laatst hier op de compound. Er moesten nog wat terrassen gemaakt worden in de tuin, zodat er later gezaaid kan worden. Er werd dus gevraagd om mijn spierballen. Ik heb met een pikhouweel gehakt, met een stamper hard gestampt en zand heen en weer geschept. In de brandende zon! Die wel aanvoelt als 45 graden! Dat is wat anders dan die 6 graden nu in Nederland. En nu heb ik pijn. Helaas moet de spierpijn nog komen, ik ben benieuwd. Ik hou wel van afwisseling, dus vond het erg leuk om eens zwaar lichamelijk werk te doen. Dat geeft wel voldoening. Vanaf maandag ben ik dus de enige vrijwilliger, dan zal ik vier weken weer met de kinderen aan de slag gaan.
Kerst in Nederland
Ik hoef inderdaad niet meer terug naar immigration, want ik kom eerder thuis. De komende tijd ben ik de enige vrijwilliger hier. Dat zou ook met kerst zo zijn.
Ik merk dat ik lesgeven wel erg leuk vind en mis. En ik wil kerst in Nederland zijn, de feestdagen met de mensen die me lief zijn delen. Oftewel, ik heb besloten om half december thuis in Nederland te komen.
Maar dat betekent nog anderhalve maand de Ghanese zon, reizen door dit land met m’n geliefde en de lieve Ghanese kindjes!
Liefs,
Maike
-
23 Oktober 2010 - 11:33
Jozua:
Over drie weken zit ik in het vliegtuig! Joehoe!!! Op weg naar Maike + zon & zomer :-)
Veel liefs,
Jozua
Ps, denk je dat ik ook hard moet stampen met zo'n stamper? Heb je al een kip geslacht?
-
23 Oktober 2010 - 13:12
Gijs En Jennie:
Lieve Maike,
Wat heb je weer een hoop beleefd en ik kan me voorstellen dat het werken op het land niet meevalt. Hier bij ons met zandgrond en een beetje klei gaat het wel maar daar met die harde gronde en zonder goed gereedschap volop in de zon werken valt niet mee.
Ik kan me voorstellen dat het heel ongezellig is om als enige vrijwilliger daar te zijn. Gelukkig komt Jozua over drie weken al je kant op. Dat is zeker leuk en dan red je het vast tot aan de kerst. Kerst is ook echt een feest dat je met familie en vrienden viert dus je hebt groot gelijk dat je naar Nederland komt. Ik vind het super knap wat je tot nu toe gedaan hebt en ik weet zeker dat je nog heel veel dingen gaat ondernemen tot eind december.
We zijn vorige week naar het toneelstuk waarin je ouders en tante spelen, het was echt heel erg leuk. Wel jammer dat ze zich niet vermomd hadden, je zag echt het verschil niet tussen hun gewone uiterlijk en dat in het toneelstuk maar dat hoorde er vast bij. Het stuk was echt geweld leuk om te zien en ik denk dat je wel een keer de foto’s er van te zien krijgt.
Ook leuk om de rest van je familie daar tegen te komen en ook Jozua was er.
Wij beginnen ons langzaam maar zeker voor te bereiden op onze fietstocht door zuidoost Azië. We vertrekken 6 december en komen dan 7 maart weer terug. O.a. jouw site heeft ons doen besluiten om ook zo’n site te maken zodat familie, vrienden en bekenden ons kunnen volgen.
Altijd weer leuk een berichtje van je te lezen.
Maike houd je goed en maak er het beste van! (gaat je ook zeker lukken, we zijn trots op je)
Lieve groet Gijs en Jennie
-
23 Oktober 2010 - 17:16
Marleen:
Hoi Maike,
De periode dat je nu in Ghana bent, is volgens mij heel intensief en spannend geweest. Allemaal nieuwe dingen zien en ontdekken bij jezelf. Wat zal je hoofd vol zijn! Nu je voor jezelf de beslissing hebt genomen om eerder terug te komen, zullen de komende weken je misschien makkelijker vallen en dan zeker ook de weken dat Jozua er is. Geniet nog van deze laatste periode, ook al moet je heel hard werken en "bikkelen" op het land.Deze ervaring neemt niemand je af!
Liefs, Marleen.
-
24 Oktober 2010 - 08:33
Marleen:
Hoi Hoi,
Nog even een berichtje van mij. Ik ken jou als iemand die heel precies dingen plant en dan ook verwacht dat het zo zal gaan. Daar ben je heel sterk in en tot nu toe is het ook zo gegaan als je wilde. Nu je de beslissing hebt genomen om eerder naar huis te komen, heb je je plannen bij moeten stellen. En wat blijkt? Ook dat kan je! Je zal er vast wel een nachtje (of 2) wakker van gelegen hebben, want wat is wijsheid. Maar je merkt nu dat het goed voelt! En daar gaat het toch om.
Ik vind je een KANJER! Voor dit "leerproces" ben je geslaagd.
Dit wilde ik je toch nog even laten weten!
Liefs en tot in december.
Marleen. -
24 Oktober 2010 - 12:10
Jenneke:
Hoi lieverd,
Tja...wat kan ik eraan toevoegen. Ik ben supertrots op onze dappere dochter !!!!Het hele leven bestaat uit het maken van keuzes. Als je dat weloverwogen doet is de keuze altijd goed. De laatste twee weken van dit jaar zullen heel bijzonder zijn, met jou er weer bij. Oma was ook erg blij het bericht van je te horen. Ze zal je met open armen ontvangen. Eerst ga je nog heel veel beleven in Ghana. Wat zal je daar nu van genieten !! Heel veel liefs en een dikke knuffel !!!
Jenneke -
24 Oktober 2010 - 14:20
Wendy:
Moeik!
Lekker hoor, dat je hebt besloten eerder naar huis te komen. Ik kan het me goed voorstellen, zeker als je daar als enige niet-Ghanees overblijft. Want anders zou je eind januari terugkomen?
Nog een paar weekjes en dan heb je in ieder geval weer aangenaam gezelschap ;)
Veel succes nog! xxx -
25 Oktober 2010 - 09:06
Suzanne De Lima:
Hi lieve Maike, wat gaaf om elke keer die reisverhalen te lezen! Wat een andere wereld! Wat een belevenissen. Heel leuk en gezellig dat je met de kerst weer terug bent, dat zal voor jou ook weer wennen zijn, al die luxe...... Maar dat duurt nog eventjes, eerst komt Jozua je vergezellen! Have fun, enjoy en heb een hele goede tijd samen! liefs Ray en Suzanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
